قبل از هر چیز بذارید از جنبش های اصلاح طلبانه بگم.این جنبش ها که در اعتراض به روشهای حکومت داری حاکمان در نقاط مختلف جهان شکل خواهد گرفت و در ایران نیز به طبع در اعتراض به شیوه های حاکمان سنتی شکل گرفت نخست در زیر بنای جامعه شکل گرفت و این روش مبارزه ای شد برای بازکردن فضای سیاسی و فرهنگی و حتی اجتماعی و اقتصادی کشور.
گروههای اصلاح طلب معمولا خواستگاههای انقلابی دارند ولی چون قدرت و نفوذ کمی در برابر ارکان اصلی قدرت که به مراکز نظامی وابسته است و از طرفی هم مردم ان کشور هم توان مبارزه مستقیم با حاکمان را ندارند این گروهها سعی دارند با توجه به ظرفیت های قانونی ان کشور و در دست گرفتن مراگز قانون گذاری و دستگاههای اجرایی و حتی دستگاه قضایی تغییراتی رو بنایی بدون بر هم زدن نظام سیاسی و اصلاح نظام را در دراز مدت از درون حاکمیت انجام دهند به طوری که سیستم سیاسی اقتصادی و فرهنگی یک جامعه را همزمان با هم طوری توسعه دهند که جامعه دچار تغییرات ناگهانی نشود و نیروهای سنتی و تجدد خواه یا دگر اندیش اعم از سیاسی و اجتماعی به مقابله با یکدیگر بر نخیزند و جامعه سیر طبیعی پیشرفت به جلو را طی مند این روش ها معمولا در جوامع نیمه سنتی و نیمه صنعتی رخ میدهد هر چند جوامع سنتی یک جور مشکلات خاص خود را دارد اما جوامع صنعتی هم از مشکلات خالی نیست و لی به هر حال چه سنتی و چه صنعتی باید به ارایش نیروهای سیاسی مکاتب پیش امده در این جوامع نوع بر خورد انها با نیروهای مخالف و .... توجه داشت تا مسائل و مشکلات جامعه به نحوی ارام و مطالبات مردمی در فضای بدون تنش حل و فصل گردد. در یک جمله جنبش های اصلاح طلبانه یعنی حل و فصل مسائل بدون در گیری و خشونت بین نیرو های سنتی و دگراندیش البته این نکته را هم درپرانتز داشته باشید که اگر این نیرو ها راه را برای اصلاحات بسته ببینند رو به گرایش های انقلابی در شرایطی خاص روی خواهند اورد اگر چه در ایران نیز بعضی از اصلاح طلبان با ناامید شدن از اصلاح سیسم به همین گرایش رو اورده ولی به دلیل مخاطراتی که ممکن است از این انقلاب پدید اید(دخالت بیگانه که می تواند اغاز استعماری نو باشد – تجزیه کشور – جنگ داخلی و ...) سیاستی خنثی را در پیش گرفته و سکوت اختیار کرده اند.
در ایران که با روی کار امدن دولت خاتمی که حامیان ان جوانان و روشنفکران و دانشجویان بوده اند جنبش اصلاح طلبانه ایرانیان که سر به زیر داشت بعد از سالها روی کار امد ولی به دلایل گوناگون که در بحث ما نمی گنجد ولی خود شما هم از انها اگاهی دارید این جنبش کند شد هرچند نابود نشد و لی روند پیشرفت ام کم شد و لی در این جا به یکی از دلایل ان اشاره خواهیم کرد وجود فرصت طلبان(منافقان) به اسم اصلاح طلبان یعنی کسانی که با روی کار امدن دولت خاتمی خود را به او وابسته و به اسم اینکه ما هم می خواهیم در جامعه تحول ایجاد کنیم البته بیشتر به فکر منافع شخصی بودند تا منافع ملی و مردم امدند و با کم کاری و یا ساز های مخالف زدن نگذاشتند دولت کار خود را بکند و از سنگ اندازی های رقبای سیاسی هم که دیگه بهتره چیزی نگیم به هر حال ما با این بخش بیشتر کار داریم که جنبش های دانشجویی ان زمان که با روی کار امدن دو لت اصلاحات فضارا براب زیستن مساعد تر می دیدند شروع به فعالیت های گسترده تر کردند و سعی کردند با راه اندازی روزنامه ها و فالیتهای فر هنگی و اجتماعی به فعالیت های سیاسی دانشگاه غنای بیشتری بخشیده و پیوند جامعه با دانشگاه را محکم تر از پیش کنند تا میراثی از خود به جا بگذارند به نام پیوند داشگاه و مردم که می تواند نقش تعیین کننده ای درسر نوشت کشور داشته باشد اما چه بگیم از این منفعت طلبانی که برای منافع خود قبل از اینکه دسته راستی های سنتی دانشجویان را در روزنامه های خود مورد حمله و تهمت (اعم از فساد و وابستگی) و ...قرار دهد نیروهای چپی منفعت طلب انها را وابسته و مورد حمله قرار می داد سرتون رو درد نیارم گذشت وگذشت تا روزی که نی روهای اصلاح طلب به خاطر از دست دادن حمایت مردمی که به دلیل و جود اینگونه افراد مزاحم که یکی از عوامل ضعف دولت شده بودند تمامی ارکان حکومت از پایین تا بالا به دست جناح مقابل افتاد جناح مقابل هم که طبق سنت همیشگی اش تمام اصلاح طلبان که شامل نیروهای خودی و غیر خودی از نظر انها میشد تاختند و همه را بیگانه محسوب کردند و تهمت هایی را که خود بهتر میدانید به همه انها وارد کردند و امروزه نیز همین نیروها که خود را اصلاح طلب می دانند دوباره در صحنه امده اند تا شاید مردم به انها عنایاتی داشته باشند ولی زهی خیال باطل
پی نوشت: خبرامدن کروبی در انتخابات را همه شنیده اید نمی دانم به چه امیدی امده و لی اگر هم بیاد و حتی رای هم بیاره مطمعنا از حمایت مردمی برخوردار نخواهد بود و این ارا را صرفا شاید بتوان حاصل اجماع نیروهای چپ بدون حمایت احاد جامعه دانست پی در صورت پیروزی هم نه تنها از پشتوانه مردمی برخوردار نخواهد بود بلکه افت جنبش اصلاح طلبانه خواهد بود چرا که مردم را روز به روز از این جنبش نا امید تر خواهد کرد.
